کلمه های نامرئی

 

وقتی فکر می کنم؛ کلمه ها دست به یکی کرده اند که خودمان نباشیم.. که منظور نرسد .. نه اینکه قدرت کلمه ها بیشتر از باورهای ماست و یا اینکه  قدرت همه ی کلمه ها بیشتر از چیزی نیست.. خیلی چیزها که در بی فهمی ها می شود پیدا کرد یا حتی شد ..! این ها هست. این قلمِ دروغ.. این خواندن هایی که می خانند به دروغ. و ما می سوزیم. به راحتی! با به یاد اوردن همه شب های نا ارامی، به این فکر کنید که کلمه ها دست به یکی کردند که چه باشید؟

عشق؟ دوستی؟ خبر؟ خانواده؟ کار؟ شادی یا اندوه؟ که این بود؟ که این شد؟